"Er was eens een bang straathondje en twee mensen met een gouden hart" Dat lijkt wel het begin van een sprookje maar helaas, het tegendeel is waar. Al heeft dit verhaal ook schurken plus natuurlijk de bijbehorende helden én loopt dit verhaal nog eens goed af ook. Wat niet bij alle sprookjes het geval is want zeg nou zelf, wie wil er een kikker kussen? Er wordt wel gezegd dat je er een prins voor terug krijgt maar dat moet je toch even afwachten!
Op het moment dat in 2005 Vlokkie, de West Highland terriër, ziel en zaligheid van Evalien stierf brak haar hart. Het verdriet was onmetelijk groot, net zoals de leegte die Vlokkie achterliet. De stilte was oorverdovend en het gemis met geen pen te beschrijven. Haar neef Edwin zag dit met lede ogen aan en ging het internet op om een geschikte hond voor Evalien te vinden Het verdriet om Vlokkie kon hij niet wegnemen maar de stilte en de leegte wel. Al snel kwam hij op een website terecht van een asiel in Spanje waar honden ter adoptie stonden aangeboden. Een hondje in het bijzonder trok zijn aandacht, een hondje met een kaneel kleurige vacht, een zachte uitstraling en de grootste puntoren die hij ooit op een hond had gezien. Een Podenco bleek het te zijn, zo stond in haar beschrijving, een hondenras waar hij nog nooit van had gehoord. Bij de gegevens van dit uiterst bijzondere hondje stond ook een telefoonnummer waar hij terecht kon voor meer informatie. Evalien las alles wat los en vast zat over dat hondje Chica, en het ras Podenco. Na alle informatie tot zich genomen te hebben wist zij het zeker, dit hondje zou bij haar een warm nest krijgen. En zo geschiedde. Chica leefde helemaal op en werd de vrolijke kwispelstaart die zij altijd al had moeten zijn. Evalien echter kreeg het Podencoras die op de straten en in asielen leefden niet meer uit haar gedachten, meer en meer wilde zij weten over dit bijzondere ras.
Samen met Edwin vertrok zij naar Spanje waar Peter Koekebakker zijn eerste asiel La Linea was begonnen. Er waren veel honden in het asiel, veel vreselijke verhalen te vertellen en tijdens de rondleiding viel er één hondje héél erg op. Het was een heel klein en extreem angstig Podenco pupje, doodsbang voor mensen probeerde ze zich te verstoppen in een hoekje van de kennel, in de hoop daardoor onzichtbaar te zijn. Het was wel heel duidelijk dat dit hondje een trauma had opgelopen en Edwin en Evalien besloten dan ook op dat moment dat zij dit verder kansloze hondje wilde helpen. Het is hoogstwaarschijnlijk dat haar jager haar heeft opgehangen toen zij niet voor de jacht geschikt leek en zo had ze in haar jonge leven de mens al van zijn slechtste kant gezien. Met de liefde en aandacht die ze bij Evalien kreeg is ze uiteindelijk uitgegroeid tot een vrolijke en trotse Podenco. Haar oren hingen niet langer maar stonden fier omhoog en haar goudkleurige ogen straalden. Haar achterdocht naar vreemden is altijd gebleven maar dit eens kansloze hondje is op haar manier gelukkig geworden, in Spanje had ze het zeker niet gered.
In 2005 was het algemene idee dat Podenco’s enkel geschikt waren voor de jacht en niet als huishonden gehouden konden worden. Op zich kun je je daar wellicht nog in vinden maar het leven, of beter gezegd geen leven, dat de jager aan zijn honden gaf was ronduit hartbrekend! Geslagen, verhongerd, uitgedroogd, opgehangen werden deze honden gevonden, soms in een bos, soms langs de weg opzoek naar voedsel. Was de hond te oud, te langzaam, te zwanger, kortom niet geschikt voor de jacht dan stond dit arme dier een wreed lot te wachten. Het feit dat Chica en Bonita het zo goed in een gezin deden liet dus wel zien dat het verhaal van geen huishond kunnen zijn grote onzin was. Evalien en Edwin hadden immers Chica en Bonita ,die inmiddels gelukkig genoten van het huiselijke leven, als bewijs. Het is dan ook Bonita, die hèt gezicht is geworden van Podencoworld. Bonita staat afgebeeld op het logo van Podencoworld en zij is één van de hoofdredenen geweest om een stichting op te richten die zich geheel toewijdt aan het helpen en het op de kaart zetten van de Podenco. Nu 12 jaar later zijn er dankzij de oprichting van Podencoworld meer dan 3750 kwispelstaarten geadopteerd!! Podencoworld bemiddeld voor zo een 30 asielen in Spanje, Portugal, Tenerife en Malaga.
Evalien en Edwin hebben na jaren van inzet hun stokje overgedragen aan het nieuwe bestuur die zich met dezelfde mooie energie geeft en werkt aan een een betere toekomst voor de Podenco dmv adopties, doneren aan asielen, voorlichting geven zodat hopelijk het inzicht komt bij mensen dat dit geweldige ras heel goed tiert in een gezin, waar hij/zij mag leven in liefde en geluk.
KEEP BEING THE VOICE FOR THOSE WHO CAN NOT SPEAK,
BE THE VOICE OF THE GREAT FORGOTTEN.
THE PODENCO
