Jack Hazeleger: Hulp aan podenco's in Tanamera
In augustus vierden we alweer ons 1 jarig bestaan, en de bemiddeling van ca. 70 honden. Nou ja, eigenlijk niet echt, want we zijn geen organisatie, geen stichting, en niet eens formele rescue. Waarschijnlijk is dat ook de kracht van onze opvang; klein, persoonlijk en alle honden in en rond het huis en in opvanggezinnen! Het begin
Tanamera ontstond toen ik (Jacky) ontslag had genomen bij een groot Spaans asiel en besloot alles eens anders te doen. Vele hondjes maken bij een groot asiel nauwelijks kans op adoptie (zoals podenco's), of gaan ten onder aan een leven in de zomerse hitte, de winterse kou en het asielleven (zeer oude en jonge hondjes bijvoorbeeld). Ik wilde nu juist die hondjes een betere kans geven!
Nog geen dag na mijn ontslag diende het eerste noodgeval zich aan, een zwarte Labrador, genaamd Lola, die naar het plaatselijke asiel was gebracht. Hoogzwanger, gestresst en agressief werd me verteld. Toen ik ging kijken trof ik een bange, hoogzwangere hond aan, nat van de regen en zonder mandje in een koud betegeld hok. Een uur later was ze bij ons thuis, lag in mijn armen uit te rusten van alle stress en was gelukkig. Enkele dagen later beviel ze onder mijn bureau, want in de speciaal voor haar gebouwde blokhut met puppybox wilde mevrouw Lola niet bevallen natuurlijk. Mijn allereerste bevalling, en het zou niet de laatste zijn!
Sinds die tijd weten mensen (en honden) me te vinden, en ze weten gelukkig ook waarvoor ze me kunnen bellen. Voor speciale gevallen ben ik er altijd. En voor voor hulp bij podenco's! Ik heb mijn hart aan verloren aan podencos kan nooit nee kan zeggen tegen een nest gevonden podenco pups, ook als dat betekent dat ik ´s nachts elke twee uur uit bed moet om ze de fles te geven, en ´s ochtends gewoon weer aan het werk moet. Er is niks mooier dan een baby podenco!
In het eerste jaar dat we ons bestaan vierden.. zijn we wijzer geworden…
Alleen met redden van honden komen we er niet. We delen flyers uit aan mensen die kettinghonden houden, hun hond niet castreren, hondjes de hele dag op het balkon laten etc. De wekelijkse podenco club is in het leven geroepen om mensen te laten zien dat een podenco ook een familiehond kan zijn, en een jachthond meer is dan een gebruiksvoorwerp. Voorlichting is belangrijk en het werkt. Enkele podenco's zijn al bemiddeld via de podenco club, en vele mensen hebben kennisgemaakt met onze elegante en intelligent honden. We kunnen de mentaliteit van de jagers niet veranderen, maar wel ´buitenlanders´ informeren en vooroordelen wegnemen. ´Poco a poco´ zouden de Spanjaarden zeggen, ´beetje bij beetje´.
In het eerste jaar zijn we echter ook harder geworden….
We hebben podenco's van jagers afgenomen en ze aangegeven bij de politie, (podenco) pups gered uit de vuilnisbak die al waren aangevreten door ratten, een opgehangen (podenco) pup net op tijd gered van zigeuners en, het ergste van alles, keuzes gemaakt in het dodingsstation, welke te redden en welke achter te laten. Het maakt ons hard, maar aan de andere kant beter voorbereid op wat we ongetwijfeld nog mee gaan maken… We zijn er nog lang niet!
En in het het eerste jaar zijn we groter geworden…
Tanamera was een ´one man show´, maar inmiddels heeft mijn lieve man er ook aan moeten geloven. Met een gemiddelde pack van 15-20 honden in huis, was er voor hem geen ontkomen meer aan. Vrijwilligers thuis hebben we niet, maar wel lieve mensen die af en toe helpen met bezoekjes aan de dierenarts, transport van hondjes naar de luchthaven, fostergezinnen en mensen en bedrijven die geld inzamelen voor de dierenartskosten, want genoeg geld is er nooit.
En de komende jaren…
Weten we eigenlijk helemaal niet hoe het gaat lopen, of we het financieel kunnen blijven bolwerken en werk en honden kunnen blijven combineren. Onze droom is een stuk land te kopen, met een klein woonhuis of caravan en daar een echte opvang te beginnen, voor podenco's! Podenco's zijn dé vergeten honden van Spanje, en tevens ook dé meest mishandelde en verwaarloosde. Dagelijks krijgen we verzoeken om podenco's te redden, maar we kunnen niet meer doen dan nu, zijn financieel en qua ruimte aan onze limiet. Onze hoop is dan ook een kleinschalige rescue, of mensen zoals ons, die ook hun huis en hart willen openen voor de honden die een beter leven verdienen. Dromen mag en hoop heb ik altijd.
´Once you choose hope, anything´s possible!´ (Christopher Reeve)
Een lieve groet vanuit Spanje, Jacky
