Vandaag de aftrap van een nieuwe reeks, een maandelijks terugkerende column op iedere 3e zondag van de maand, geschreven door Trudi Ooms.
'Het Podenco virus
Dat klinkt negatief als aanhef voor een allereerste column. Echter is met dit virus geen enkele Podenco behept. Het is namelijk een virus dat alleen de mens treft en er is geen enkel medicijn tegen. Sterker nog, ik hoop dat dit medicijn nooit ontdekt wordt maar dat het steeds meer mensen gaat treffen. Steek elkaar maar aan! Hoe meer mensen met dit virus besmet worden hoe beter.
U kent allen het gezegde één ei is geen ei?
Nu datzelfde geldt voor de nobele Podenco. Een eeuwenoud ras dat zijn oorsprong in Egypte heeft en jarenlang als Faraohond aan het Egyptische hof heeft gediend. Want welke Podenco soort je ook treft ze hebben allemaal, naast het nobele karakter dat statige, dat majestueuze en zelfs mysterieuze.
Ik wil het in mijn eerste column niet hebben over hoe de Podenco in Spanje terecht is gekomen en waarom. Ik ga u nu (nog) niet opzadelen met de meest vreselijke details die de Podenco maar ook de andere wind, jacht, bewakingshonden in Spanje moeten doorstaan. Voor nu gaat het over het Podenco virus. Zeven jaar geleden heeft dit virus mij namelijk zwaar getroffen. Na een levenlang verschillende honden te hebben gehad via verschillende wegen kwam ik een artikel over adoptie van Spaanse honden tegen met een foto van Podenco Ibicenco. Ik was meteen verliefd. Wat een schoonheid en wat een elegantie. Ik ging het ras googlen wat mij toch wel enigszins aan het twijfelen bracht. De conclusie was dat een Podenco niet voor iedereen geschikt is. Of anders gezegd, niet ieder mens is geschikt voor een Podenco.
Het is een hond met een bijzonder sterk ontwikkeld jachtinstinct, bijzonder gevoelig en het zijn ware Houdini’s. Ze kunnen over schuttingen klimmen/springen van wel twee meter hoog. Daarnaast is het één van de meest mishandelde en misbruikte rassen ter wereld. Dus bestaat de kans dat velen een trauma hebben overgehouden aan hun vorige leven of zelfs nooit als “huis” hond geleefd hebben.
Ik heb er twee dagen over nagedacht en ben toen gaan googlen naar een goede stichting die Podenco’s ter adoptie aanbood. Zo kwam ik terecht bij Podencoworld en zocht meteen naar de fraaie Ibicenco. Maar zoals zo vaak besliste het lot anders en stuitte ik op een foto van een Podenco mixje. Een mix van een Podenco Orito en een Podenco Portugues. Mimo heette het 5 maanden oude puppenbeest en hij had al heel wat ellende achter de rug in zijn jonge leventje. Daarnaast was hij letterlijk de underdog in het asiel en er werd dringend opvang of nog liever adoptie voor hem gezocht. Ik heb meteen de vragenlijst ingevuld en al snel volgde een huisbezoek. Want bij een goede stichting gaat men niet over één nacht ijs. Bovendien werd ons eerlijk verteld dat Mimo een behoorlijk trauma had. Het huisbezoek was prettig maar we waren zo nerveus dat het voelde alsof we voor de Spaanse inquisitie moesten verschijnen. De volgende dag kregen we het groene licht. Wij mochten Mimo inmiddels Floss adopteren. Wat duurt wachten dan lang. Floss moest de juiste vaccinaties krijgen waaronder de rabiës vaccinatie met een incubatietijd van drie weken, hij moest gechipt worden, er moest een paspoort aangevraagd worden en er moest transport geregeld worden.
Eindelijk was het na vier weken dan zover. Floss kwam aan op Rotterdam Airport. De zenuwen gierden door mijn keel. Wat een mager, zielig en angstig hondje kreeg ik in mijn armen gedrukt. Maar hij was er en vanaf nu zou zijn leventje gaan veranderen. Dat ons leven door het adopteren van een “Spanjaard” ook zou gaan veranderen beseften we toen nog niet.
Het was eerlijk gezegd niet altijd even makkelijk en het heeft heel veel tijd, geduld, liefde en tranen gekost om te komen waar we nu zijn. En wat hebben wij veel van Floss geleerd. Misschien nog wel meer dan wij Floss geleerd hebben. De onvoorwaardelijke trouw en liefde van een (zwaar mishandelde) hond kent geen grenzen. Inmiddels zijn we zeven jaar en vier Spanjaarden verder. Allemaal Podenco of windhonden mixen. Dus dat bedoel ik met het Podenco virus. Dit is het enige virus waar je graag mee besmet wilt worden en waar je nooit meer van af komt. Laat u besmetten en geef het door.
Één Podenco is geen Podenco".
Floss in het asiel Malaga en thuis op zijn eigen sofa.
