Twee weken geleden was het dan eindelijk zo ver. Na weken voorpret mochten we Marco (nu Mojo) op gaan halen van Eindhoven Airport. Ik wilde al jaren een podenco adopteren, en nu was het eindelijk zo ver! Het voelde gewoon onwerkelijk!!!!
We hadden Mojo gekozen op basis van z’n karakterbeschrijving, maar WAUW wat is hij ook nog eens heel erg knap!
De klik was er meteen. Mojo was direct aanhankelijk en knuffelig. Vanaf de 2e nacht slaapt hij al zonder bench in de slaapkamer en er wordt ook niks kapot gemaakt of gesloopt.
Buiten was het wel spannend, vooral mannen. Maar dit gaat steeds beter, na 1 week liep hij soms al naar een onbekende man toe om geknuffeld te worden. In het begin waren er problemen om de deur uit te gaan, maar na goed advies van de nazorgmedewerker Monique, hielpen wij hem over de drempel heen door zijn tuigje vast te houden.
Twee dagen later liep hij zonder problemen over de drempel heen.
We houden de wandelingen kort en voorspelbaar, en elke dag geniet hij er duidelijk meer van om de wereld te ontdekken. Vooral het bos vindt hij heerlijk (wij ook), en dan kan hij zelfs met losse honden goed omgaan, terwijl hij zelf nog driedubbel ingesnoerd zit!
Nog paar dagen later gingen we voor het eerst naar het hondenveldje om de hoek. Kijken hoe hij daarop zou reageren. Tot onze verbazing liet hij zich daar door iedereen aaien! Sommige honden negeert hij, en met andere honden speelde hij zo leuk. Vooral beagles trekken het meest z’n aandacht! Iedereen was meteen verliefd op hem; het was een erg warm welkom!
Verder hebben we na paar hele goede eerste dagen voor het eerst mensen heel kort op bezoek laten komen. In het begin laten we hen hem negeren, maar al binnen een minuut komt hij toch polshoogte bij de gasten nemen en laat hij zich al heel snel aaien en knuffelen…. En als je dan stopt, dan klimt hij gewoon op je! 😂
De grootste uitdaging van onze eerste 2 weken met hem was z’n rust pakken, maar ook daar hebben we grote stappen in gemaakt. De eerste paar dagen had hij een obsessieve behoefte aan lichaamscontact, maar hij leest onze signalen steeds beter (bijv. als ik beide handen nodig heb met thuiswerken) en dan zoekt hij nu steeds vaker z’n mand op om te gaan slapen. We geven duidelijk en consistent onze grenzen aan, en dat vindt hij denk ik ook fijn. Ook gaven we vanaf dag 1 aan dat hij niet in bed welkom is, en nu zodra we in bed stappen zeggen we gedag en loopt hij naar de woonkamer. Maar tuurlijk blijft er genoeg tijd in de dag om heerlijk met hem te kroelen en te spelen, iets waar wij ook heel erg veel van genieten!
We hebben een camera aangeschaft en vandaag hebben we hem voor het eerst alleen gelaten (met de woonkamer deur dicht) en zijn we halfuur naar buiten gegaan. Wij vonden het spannender dan hij, want na even rondlopen ging hij in z’n mand liggen en op een gegeven moment viel hij zelfs in slaap… Dat gaan we de komende weken ook nog goed oefenen en langzaam opbouwen, maar hebben we ook weer alle vertrouwen in!
We hebben chinchilla’s en dan is het wel spannend om voor een podenco te kiezen, maar volgens de foster op Tenerife zou dat geen probleem zijn. En dat klopt: hij negeert ze (terwijl ze een hele groot hok hebben en ze ‘s nachts echt best wel wat geluid maken). En als we buiten een duif ofzo tegenkomen loopt hij er gewoon omheen 😂 Hij gaat wel graag z’n neus achterna in het bos, en dat vinden we alleen maar leuk om te zien!
Het gaat dus super goed met Mojo!!! We kunnen het nog steeds niet geloven. Ondanks dat het zo goed met hem gaat, doen we het nog steeds heel rustig aan en alles in kleine stappen. Maar we kunnen niet wachten hoe hij zich nog verder gaat ontwikkelen en de geweldige jaren die we gaan hebben 💙
Iedereen betrokken bij de adoptie hartelijk dank voor de goede begeleiding en adviezen.
