Sancho
Omschrijving
GPAR
Input 10 april 2025: Toen onze vrijwilligers Sancho voor het eerst zagen, zwierf hij door de straten van ons dorp. Hij was erg mager, bang en hongerig. We denken dat hij door een jager in de steek is gelaten, wat hier in Andalusië vaak het geval is tijdens het jachtseizoen. We denken ook dat hij maandenlang op zoek was naar voedsel en onderdak.
Onze vrijwilligers slaagden erin om een vangkooi neer te zetten in het gebied waar Sancho rondhing, met voer om hem te lokken. Gelukkig duurde het niet lang voordat hij de vangkooi inging. Nadat we hem hadden gevangen, werd hij naar onze lokale dierenarts gebracht voor een controle en vaccinatie, maar vooral om te controleren of hij een baasje had. Helaas had hij, net als veel podenco's, geen microchip.
In november 2022 kwam Sancho als een zeer angstige jonge hond ons asiel binnen, maar in de loop der tijd heeft hij zijn angst voor mensen overwonnen en zich ontwikkeld tot een knappe en lachende hond die klaar is voor zijn eigen thuis. Hij begroet de vrijwilligers altijd met een brede glimlach. Sancho is erg aanhankelijk, houdt van mensen, is dol op eten en is dol op wandelen. Sancho loopt prima aan de lijn, maar kan soms opgewonden raken en een beetje hard trekken. Hij gaat zitten als hem dat gevraagd wordt en is niet bang voor verkeer, lawaai en mensen tijdens het wandelen in de buurt.
Zoals een typische podenco kan hij soms te veel op zijn plek zitten en zijn eten bewaken, maar dat is heel begrijpelijk gezien wat hij allemaal heeft meegemaakt voordat hij bij ons kwam.
Hij zat een paar weken in november 2024 in een pleeggezin vanwege een aantal verwondingen die hij in het asiel had opgelopen. Zijn pleegouders vertelden ons dat hij een plezier was om in huis te hebben, hij kon heel goed overweg met hun honden. Ze zeiden ook hoe schoon hij was, want hij poepte nooit in huis. Dit is ook duidelijk te zien in het asiel, want zijn kennel wordt zelden vies.
We denken dat Sancho het prima zou vinden om de enige hond te zijn die zijn dagen op zijn hondenbed doorbrengt, maar we denken dat hij baat zal hebben bij een gezin dat van buiten zijn en wandelen houdt, omdat hij er zelf ook van houdt om buiten te zijn.
Hij is gevaccineerd tegen hondsdolheid, behandeld tegen wormen en vlooien, en getest op de drie belangrijkste mediterrane ziekten waar hij negatief voor is.
Hij heeft lang gewacht tot een gezin hem zou opmerken en hem voor altijd mee naar huis zou nemen. Hij heeft zoveel liefde te geven. Is het dan nu eindelijk tijd dat hij mag gaan stralen bij een eigen familie?
