Aza (voorheen Coco) is nu vijf en een halve week bij mij. Zij had de eerste weken veel last van stress. Geen wonder, zo'n reis per vliegtuig in een krat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. En dat ook nog na zeven jaar in het asiel te hebben gezeten. Maar wat een lieverd! De eerste dagen week zij nauwelijks van mijn zijde, ik moest haar steeds knuffelen en aaien dat deed ik natuurlijk maar al te graag. Het zachte mandje en vervolgens de luie stoel met dekentje keurde zij meteen goed. Heerlijk om zo zacht te liggen als je zo mager bent.
Zij was al erg mager toen zij aankwam en omdat zij door de stress nauwelijks at, viel zij steeds meer af. Daar werd ik eerlijk gezegd wel wat zenuwachtig van. Maar omdat mijn dierenarts bevestigde dat ze helemaal gezond was en dat hij zich geen zorgen maakte, werd ik ook wat meer ontspannen.
Langzaam maar zeker begon het beter te gaan met eten, tot Aza in de vijfde week prima begon te eten. Ik geef haar ongeveer anderhalf keer zo veel als zij nodig heeft om op gewicht te blijven, want zij moet zeker nog twee kilo aankomen. Toen ik haar afgelopen vrijdag woog bij de dierenarts, was zij voor het eerst aangekomen. Slechts 2 ons, maar wat was ik blij. En het blijft goed gaan. Alleen het ontbijt laat zij soms staan. Dat meng ik dan met haar 'lunch', de extra maaltijd die zij krijgt om aan te komen. Dat is meestal kipfilet of runderhart en dat lust ze wel.
Wat Aza vanaf de eerste dag fijn vond, was wandelen. Dat zou zij het liefst de hele dag doen. Maar omdat zij zo mager was en nog steeds is, beperk ik het toch. Gelukkig zijn hier dichtbij veel leuke wandelingen te maken. En kennelijk stikt het hier ook van de muisjes, want daar jaagt Aza graag op. Snuffelen, bovenop de plek springen waar zij denkt dat een muisje is en als dat niets oplevert, graven...
Elke dag is een feest. Aza is zo slim, ze leert ook zonder trainen (daar vind ik het nog te vroeg voor), van alles en nog wat door de complimentjes en beloningen die zij krijgt als zij spontaan iets doet wat ik graag wil. Eén van haar liefste en grappigste eigenschappen is dat zij losbarst in wolvengehuil als zij blij is. "Ga je mee wandelen, Aza?" "Woehoeeeee!" Of er komt iemand langs die zij leuk vindt: "Woehoeeeee!"
Ik ben nu al stapelgek op Aza en hoop dat we nog lang van elkaar mogen genieten.
Manja
