Yasmin, 8 jaar geschat waarvan 6 lange jaren leven in het asiel in Tenerife.
We hadden haar al een tijdje gevolgd maar na het overlijden van ons podencoman Billy Bob ( 13 jaar geworden), nog verdriet en twijfel om nog een keer ons hart te verliezen.
Yasmin bleef in ons hoofd en wij besloten niet langer te wachten in augustus, 8 jaar oud, ze verdient een mooi leven!
26 September op de nachtvlucht naar Holland.
Wij kriebels in onze buik en Yasmin nog meer denk ik.
De eerste dagen was alles onwennig, van onstuimig naar verlegen naar angst.
Iedereen moest wennen.
De eerste weken veel verandering van gedrag het ging een beetje alle kanten op, soms werden wij stiekem een beetje hopeloos want wat doen we fout en wat kunnen wij doen om haar thuis te laten voelen maar met advies van podencoworld ( Suze) en veel geduld kunnen we nu zeggen dat de dame zich realiseert dat dit haar huis is en dat het haar huis blijft!
Inmiddels haast 4 maanden verder, haar angst is haast weg, ze blijft op haar hoede met nieuwe mensen en dat mag best.
2x daags een lange wandeling van elk een uur of meer en dat vindt ze heerlijk! ( nog wel aan de lange lijn).
Ze begint te spelen met hondjes en daagt ons ook uit tot spel, als dat geen vreugde is......
Iedere podenco, hond, is anders, geduld en liefde is denk ik wat voorop staat met deze meestal getraumatiseerde wezens.
Yasmin is een kadootje, ze is lief, zacht en prachtig!
Ik wil niet zeggen dat ze al helemaal zichzelf is maar het belangrijkste is dat ze zich begint te ontplooien, zelfverzekerd wordt en vrolijk.
En dat voor een oude dame die in haar hele leven waarschijnlijk nog nooit een leven van lekker lang wandelen, aandacht, een warme mand en lekker knuffelen heeft gehad.
Wij zijn trots op haar, voor haar vermogen en vertrouwen om zich aan te passen en een nieuw tweede leven te durven omarmen.
Lieve groet van ons en dank aan alle mensen die het mogelijk maken een tweede kans te geven aan al die dieren die het verdienen.
Joyce, Kuno en Yasmin
