Op zondag 25 oktober stonden wij blij en zenuwachtig op Schiphol te wachten op Anabel. De eerste kennismaking was bijzonder en emotioneel: daar was ze dan! De reis naar huis verliep heel goed, want Anabel is dol op autoritjes: wat is er veel te zien in dit groene land...
Bij thuiskomst ontpopte Anabel zich als een "kaneelkleurige tornado". Alles moest bekeken en besnuffeld worden, van voor naar achter en weer terug en dat in een zeer hoog tempo. Wij leerden al snel om dat maar even te laten gaan, dan bleef alles overeind.
In de eerste periode was Anabel hyper alert, een jong en onzekere wildebras. Gelukkig was de bench direct een veilige plek, die ze uit zichzelf opzocht. Sinds de eerste dagen hebben we samen al een hele weg afgelegd. Het was en is voor Anabel en haar nieuwe bazen hard werken. Hard werken om elkaar te leren kennen en haar nieuwe leven op te bouwen, stapje voor stapje. Anabel is jong en leergierig, heel snel van begrip en dat maakte dat we soms te snel gingen. Wij herkennen dit nu en dan is het weer een paar stapjes terug en veel rust.
Anabel moet nog veel leren en vindt het moeilijk om aandacht te delen en ze vertoonde claimgedrag. Met de adviezen van de nazorg-coach is dit gedrag steeds meer aan het verdwijnen.
Nu na 5 weken, krijgen wij een steeds hechtere band met Anabel. Ze maakt heel goed contact, is wat rustiger geworden en wil het heel graag goed doen. Ze ontpopt zich als een ware waker van ons huis. We zijn heel trots op onze "Spaanse peper", want wat moet ze veel leren. Ze krijgt van ons alle tijd die ze nodig heeft.
