Hoi maatjes,
Hoop dat het goed gaat met jullie? Al een beetje gewend aan de kou?
Zelf vind ik de kou helemaal niet erg als ik maar geen jasje aan hoef want dat wil ik niet. Jullie weten dat ik overal mee naar toe ga en Woensdag had mijn baasje een grapje met me uitgehaald, ze had een wintermuts voor me gekocht wat ondeugend van haar.
Moet wel zeggen toen ik de muts op had wel lekker warm want mijn grote oren waren heerlijk warm.
Toen zei ze "misschien een neuswarmer" want ik heb af en toe wel een koude neus, maar helaas die hadden ze niet.
Komende week op 5 December ben ik alweer 8 jaar bij mijn baasjes wat gaat de tijd snel. Ik vergeet nooit meer 5 December 2015 op een Zaterdagmiddag werd ik opgehaald mijn baasje was zo enorm blij dat ze gewoon begon te huilen van geluk, dat ik eindelijk mee naar haar kon. Ik had had namelijk eerst een paar weekjes bij een fijn opvanggezin gewoond zodat ik eerst even kon bijkomen en wennen. Ze zijn me daar toen wel op komen zoeken maar nu mocht ik dus eindelijk voorgoed mee naar hun.
Het was ook nog eens extra bijzonder want ik was niet alleen hond maar zou ook een geweldige baan krijgen als haar Buddy hulphond, dus ik kreeg 2 tuigjes 1 voor vrije tijd en 1 voor de hulphondentraining. Als ik dit Hulphondentuigje dan aan had mocht ik al overal mee naar toe om te wennen aan alle indrukken om me heen. Ik vond dit geweldig en voelde me al zo snel heel erg verbonden met mijn baasje omdat ik zo merkte hoe welkom ik was en ze gaf me ook vaak complimentjes dat ik het zo goed deed.
Dus 5 December wordt voor ons een speciale dag waarin we stilstaan hoe goed ik het heb getroffen maar ook vooral mijn soortgenootjes die helaas nog geen liefdevol thuis hebben gevonden. We doen dan ook iets extra's voor de lieverds die het nog slecht hebben. Mijn vrouwtje is ook nog jarig en ook dan doen we nog iets extra voor degene die het niet zo goed hebben. Want doordat wij op zoveel plekken komen zien we ook veel en daardoor beseffen we steeds dat wij het samen zo fijn hebben en dat gunnen we anderen ook.
Ik geef ook weleens voorlichting en vertel dan mijn verhaal dat ik als zwerfhond ben gevonden achter gelaten en weleens de moed opgaf en de hoop, of ik ooit een thuis zou krijgen. Die wens van mij is uitgekomen doordat mijn baasje me vanaf een foto zag en toch voor mij koos omdat ze toen al voelde dat ik bij haar hoorde. Toen ik dus naar Nederland mocht vliegen maakte mijn hart een sprongetje van vreugde en toen wist ik totaal nog niet waar ik terecht zou komen en dat ik erbij ook nog een baan zou krijgen waardoor ik altijd mee mag.
Maar ik heb een taak en die neem ik heel serieus: aandacht blijven vragen voor de velen Windhonden die het nog zo zwaar hebben en toch nog soms te weinig benoemd worden.
Ik doe dit dus overal waar ik kom en merk dat dit helpt mensen zeggen dan altijd tegen mij en mijn baasje ik vind het zo bijzonder wat jullie vertellen maar ook verdrietig vaak dat deze honden het nog zo slecht hebben. Er zijn zelfs mensen bij die nu ook zo'n lieverd hebben net als ik ben.
Bij mij in de buurt woont nu ook een lieve Podenco, een prachtig meisje! Haar baasje is verliefd geraakt doordat wij bij haar kwamen en zij zag hoe lief de Podenco's zijn. Nu heeft ook dit meisje een geweldig leven.
Ik wens jullie alvast mooie dagen toe en mocht je wat over hebben denk dan aan de lieverds. Elke donatie voor hun is zo welkom, groot of klein, wij mensen kunnen het verschil maken dat ook deze lieverds verwend kunnen worden.
Liefs Willy
