Het is eindelijk zover! Je hebt het hele adoptieproces doorlopen en je bent goedgekeurd als adoptant! Dat was natuurlijk al een hele spannende tijd. Maar nu sta je dan ineens op het vliegveld te wachten tot je nieuwe huisgenoot ieder moment door de deur kan komen en begint het toch wel heel erg echt te worden! Het lijkt wel een blind date, met gezonde spanning en misschien zelfs wel knikkende knietjes sta je te wachten tot je nieuwe huisgenoot door de deur komt. Zenuwachtig loop je wat heen en weer, je vraagt je af of je snacks wel gewaardeerd zullen worden, of je nieuwe huisgenoot jou wel leuk zal vinden, hoe hij of zij zal reageren als de bench geopend wordt. De tijd kruipt voorbij en de minuten lijken uren…
Maar gelukkig is er altijd een aankomstbegeleider aanwezig om je op je gemak te stellen en om te zorgen dat alles zo soepel mogelijk verloopt als de hond eenmaal is geland. En vandaag willen we enkel van deze kanjers, deze rotsen in de branding even aan jullie voorstellen.
Heidi:
Hallo, ik ben Heidi en werk als aankomstbegeleider voor Podencoworld.
Samen met mijn man hebben wij 2 Galgo’s en een Podenco uit Spanje geadopteerd. Dit was ook één van de redenen om mij aan te melden als vrijwilliger “aankomst op Rotterdam AirPort” Ik ken het zenuwachtige gevoel, naar het moment van aankomst toe te leven, de vraagtekens en emoties wat allemaal door je hoofd dwarrelde . Nu mag ik er zelf staan en de nieuwe families welkom heten en ook geruststellen.
Het is een feest voor mij als de magische deur open gaat naar de aankomsthal en ik het hondje veilig mag overdragen aan de adoptanten! Elke keer anders maar elke keer zo speciaal, bijzonder en aandoenlijk. Ik wordt er ontzettend blij van , trots dat ik voor PW een steentje kan bijdragen.
Als ik een aankomst doe krijg ik altijd van Reiny 2 dagen van te voren door wie de vluchtbegeleider/ster is en wie de adoptanten zijn. Ik lees mij altijd in , wat voor hondje is het, van welk asiel. Het hele adoptieproces maak ik mij eigen. Het intakegesprek, het huisbezoek, de antwoorden van de adoptieouders enzovoort.Dan neem ik via whatsapp een dag van tevoren contact op met de adoptanten,.. nog 1 nachtje slapen en dan kan je je hondje in de armen sluiten! Ik hou ze ook altijd op de hoogte of de vlucht is vertraagd of op tijd is opgestegen .
De vluchtbegeleidster stuur ik altijd een app, super bedankt dat jullie dit doen voor onze stichting! Zonder jullie lukt het niet! Ze waarderen dit enorm
en zeggen allemaal, wat zijn jullie goed bezig, hoe leuk is dat!!! Tja en dan sta je op Rotterdam AirPort met je Podenco outfit, love it elke keer 
Omdat je de hoogte en het gewicht van het hondje weet kan je thuis (onze honden zijn elke keer model) alvast een beetje passen en meten en weet je ongeveer welk tuigje je om moet doen.
Blijft echter ook spannend voor ons want wij moeten het hondje veilig overdragen. Soms zijn ze bang en willen ze niet uit de bench komen, soms echt heel sterk,… wil eruit !!! En heel vaak ook super relaxed
zo mooi om te doen, love it 
Frank:
Toen ik eindelijk zicht kreeg op vervroegde pensionering werd het tijd om een lang gekoesterde wens van een hond als huisgenoot in vervulling te laten gaan. Hoewel nog bijna een jaar te werken was de corona thuiswerksituatie een uitkomst om alvast een hondje te zoeken. Niet gehinderd door al te veel kennis van hondenrassen zag ik op verhuisdieren een hondje dat me ontzettend aansprak. Het bleek een Podenco en de omschrijving van het ras sprak me wel aan: buiten lekker actief en eigenwijs en binnenshuis een ontzettende lieverd. Gelukkig werd ik door het asiel goedgekeurd als adoptant van Lexie en kon ik haar na de kennismaking meteen meenemen naar huis. Lexie moest erg wennen aan het leven in een dorp en ik vond het geweldig om haar te mogen helpen in dit proces. Lexie toonde op haar beurt een geweldige dankbaarheid en vrolijkheid. Natuurlijk wilde ik alles weten over dit ras en zodoende kwam ik op de site van Podencoworld die ik regelmatig bleef bezoeken. Toen ik een oproep zag voor aankomstbegeleiders op Eindhoven Airport heb ik geen moment getwijfeld om mij aan te melden. Hoewel de rol van een aankomstbegeleider beperkt is (paspoort en evt. medicijnen controleren, tuigje op maat maken, checken of er nog vragen zijn bij de adoptanten en enkele foto’s van de aankomst maken) kan ik, na ruim een jaar en zo'n 25 hondjes te hebben verwelkomd, stellen dat het geweldig bevredigend is om te zien hoe enthousiast de adoptanten hun nieuwe huisgenootjes begroeten en hoe snel de onzekerheid van de hondjes vaak omslaat in nieuwsgierigheid en aanhankelijkheid, ondanks de spanning van de vliegreis en de nieuwe omgeving. Inmiddels heb ik zelf als failed foster inmiddels mijn tweede podenco Rey geadopteerd.
Samantha:
Ik ben Samantha en heb samen met mijn vriend Jasper twee Podenco(mixen). In 2016 is de eerste gekomen nadat hij veelvuldig op facebook werd gedeeld omdat er met spoed opvang of een forever home werd gezocht. Een half jaar later nummer kwam nummer twee vanuit Spanje. Het zijn zulke lieve en gekke clowns. Het liefst zouden we er nog meer adopteren om ze een beter leven te kunnen geven. Maar twee is voor nu genoeg. Daarom ben ik gaan denken wat kan ik nog wel voor de buitenlandse/Spaanse honden betekenen. Ik zocht wel een stichting waar ik achter stond hoe het proces gebeurde. Toen zag ik via Facebook dat er aankomstbegeleiders gezocht werden bij Podencoworld. Een stichting die de honden zo veilig mogelijk, met veiligheidstuigje en dubbel aanlijnen naar Nederland laat komen. En zo ben ik bij Podencoworld uitgekomen.
Eerst deed ik de aankomsten op Rotterdam altijd met Janice. Maar toen zij een keer niet kon is mijn vriend mee gegaan. Sindsdien doen we de aankomsten eigenlijk altijd samen. Inmiddels doe ik ook de webshop en zo nu en dan een huisbezoek (omgeving Antwerpen, al woon ik zelf in Nederland).
Danielle:
Ik ben Danielle en ik woon in Den Haag met mijn man, 2 Podenco’s en 2 katten. Ik ben één van de aankomstbegeleiders voor Rotterdam en af en toe doe ik een aankomst op Schiphol. Dat doe ik soms samen met mijn man. Hij helpt natuurlijk wel altijd met de benches die wij tijdelijk bij ons thuis opslaan.
Toen in november 2020 Ziggy, toen 11 maanden, in ons leven kwam, een Podenco-mix reutje werden we eigenlijk op slag verliefd op dit fantastische ras. In 2021 besloten we er nog een Podenco bij te nemen. Zo kwam Livia op 19 september 2021 via Podencoworld in ons leven.
Wat ik zo geweldig vind aan Podenco’s is dat ze stuk voor stuk een heel lief karakter hebben en ondanks wat ze allemaal hebben meegemaakt en toch op een of andere manier nog vertrouwen hebben in de mens. Daarnaast kan ik mijzelf ontzettend boos maken over de behandeling van deze geweldige honden in Spanje. Daarom besloot ik in september 2022 dat ik ook mijn steentje wilde bijdrage aan Podencoworld en ben ik aankomstbegeleider geworden.
Aankomsten zijn zo ontzettend leuk om te begeleiden en het is ook nog heel dankbaar werk. Je merkt bijna bij iedere nieuwe adoptant hetzelfde: opbouwende spanning totdat de bench dan eindelijk door de deuren van de aankomsthal wordt gerold! Zo blij als ze hun nieuwe huisgenootje eindelijk mee naar huis kunnen nemen. En het is zo herkenbaar, want dat hebben wij destijds ook zelf meegemaakt toen we Livia van Schiphol gingen ophalen.
Inmiddels heb ik aardig wat aankomsten gedaan en voor diverse mensen was dit niet de aankomst van hun eerste Podenco. De onvoorwaardelijke liefde, speelsheid, intelligentie en good looks zorgen ervoor dat je eigenlijk nooit meer iets anders wilt. Eens een Podenco, altijd een Podenco!
Janice:
Mijn naam is Janice, en ik doe al ruim 5 jaar aankomsten voor Podencoworld. Ik ben begonnen met de aankomsten op vliegveld Rotterdam samen met Samantha, en ik ben nu deel van het team op Schiphol omdat ik hier heel dichtbij woon. Ik vang regelmatig de hondjes hier op, en doe dit na alle tijd nog met heel veel plezier! Een avond zoals deze ziet er voor mij ongeveer zo uit; laat in de avond of soms zelfs midden in de nacht, neem ik een extra kopje koffie en dan spring ik met mijn tas vol halsbanden en hondentuigjes de auto in, richting Schiphol. Eenmaal aangekomen op het vliegveld zoek ik de toekomstige baasjes op, en praat ik ze bij over wat er nu precies moet gebeuren als de hondjes zometeen komen.
Vaak moeten we best een poosje wachten, dus passeren we de tijd met een babbeltje. Al snel komen bijzondere, liefdevolle verhalen omhoog over de nieuwe puppy’s, de oude hondjes, en natuurlijk hun toekomstige Podenco’s. Dan nog iets langer wachten, nog heel eventjes, en dan komen de hondjes eindelijk door de schuifdeuren! Iedereen is vol met blijdschap en geluk, en soms zelfs een beetje emotioneel. Als ik eenmaal op de juiste manier alle hondjes heb voorzien van een halsband en tuigje, overhandig ik ze aan hun nieuwe baasjes, en mogen ze na veel knuffels en kusjes mee naar huis.
Mijn liefde voor Podenco’s is begonnen bij mijn nu alweer 10-jarige Podenco, Lexi. We kregen haar als pup van 4 maanden oud, en ik herinner me die aankomst op het vliegveld van Rotterdam als gister. Later adopteerde ik ook 13-jarige India tijdens corona en ook deze aankomst blijft mij voor altijd bij. Deze momenten waren zo speciaal voor mij en ik keek met zo veel liefde hier op terug, dat ik deze ervaring ook voor andere mensen waar wilde maken. Ik vind Podencoworld een geweldige organisatie, met een fantastisch team van vrijwilligers waar ik enorm trots op ben om deel van te mogen zijn.
Pamela:
Ik ben Pamela, naast mijn taak als adoptiemedewerker doe ik ook af en toe de aankomsten in Eindhoven. Ik vind het erg leuk om de geadopteerde hondjes ook echt naar hun nieuwe familie te zien gaan! Dat maakt dit werk extra leuk!
Geef deze kanjers, die elke keer weer klaarstaan om soms zelfs midden in de nacht adoptanten en hondjes die voet op Nederlandse bodem zetten te begeleiden op het vliegveld een dikke LIKE en laat een lief berichtje voor ze achter onder deze post. Zodat ze weten dat jullie dit net zo waarderen als dat wij dat doen!
