Mijn bezoek aan asiel Refugio Kimba op 13 mei 2022
29 Juni 2022
Als adoptiemedewerker spreek je geregeld met de contactpersonen van de asielen waar Podencoworld mee samenwerkt. Omdat ik vertelde dat ik in mei naar Cadiz zou afreizen voor een korte vakantie, nodigde ze me uit om een kijkje te komen nemen in hun asiel. Wat bijzonder om nu in levende lijve te kunnen ervaren hoe en waar de honden waar je het adoptieproces voor begeleidt, verblijven en om in contact te treden met de medewerkers zelf. Ze doen zulk goed werk. En met zoveel liefde en passie. Omdat ik in het centrum van Cadiz verbleef, nam Maria me mee vanuit daar omdat het asiel buiten de stad ligt. Nog zo’n 40 minuten rijden daarvandaan. Zij woont daar zelf ook en reist 2-3 keer per week naar het asiel om daar, naast haar baan als politie-agente vrijwilliger bij Refugio Kimba te zijn. Onderweg vertelde ze dat op 10-15 minuten rijden van het asiel een gebied was, waar geregeld honden langs de kant van die weg gedumpt werden. Ze keek altijd naar de gebieden of ze nog honden zag lopen die ze dan later gingen ophalen. Er werd hard gereden op deze weg, met alle gevolgen vandien voor de honden. Het harde bestaan van een hond in Spanje werd me gelijk duidelijk.
Het laatste stukje weg was nog een ware beproeving, want deze was onverhard met flinke kuilen erin. Maar Maria beschouwde de auto duidelijk als een gebruiksvoorwerp en hield de vaart er flink in tot we er waren. Ana (de contactpersoon) deed de poort open voor ons.
Gelukkig was er een sluis met 2 deuren gecreëerd, want na het tweede hek was het gelijk een warme ontvangst met veel geblaf. Veelal galgo’s en podenco’s. Ana vertelde dat er nu weinig honden aanwezig waren, omdat er net veel vertrokken waren. Maar het asiel zou zich weldra weer vullen. Er was een medewerkster bezig met het schoonmaken van de hokken en om die reden waren de honden allemaal los op het middenterrein. Verderop was een kleinere binnenplaats, waar ik Freya en een aantal andere kleinere Podenco’s ontmoette. Freya zou de week daarna naar haar gouden mandje in Nederland vertrekken. In het begin keken de meeste honden even de kat uit de boom, maar even daarna had ik handen tekort om ze allemaal te kunnen knuffelen.
Ook heeft het asiel een eigen dierenarts-kamer waar van alles aanwezig was en waar de dierenarts regelmatig een bezoekje komt brengen. Alles zeer professioneel ingericht. Er wordt met veel liefde voor de dieren gezorgd, ik was erg onder de indruk. Een ervaring om nooit te vergeten!
Voor een kleine impressie hieronder nog enkele foto’s:
Grote vriend COCO, die al 2 jaar op een baasje wacht: https://www.podencoworld.nl/adoptiehonden/honden/1-podencos/3453-coco
Het grote middenterrein met veel schaduwplekken.
Maria met hondje FREYA.
Kleine vriendin CARMEN waarmee ik een wandeling heb gemaakt.
