Ondanks de harde wind en regen waren er toch nog mensen uit diverse delen van het land naar Den Haag gekomen om aandacht te vragen voor de slechte omstandigheden van de jachthonden in Spanje.
Bij de ambassade van Spanje is een brief bezorgd om hier aandacht voor te vragen namens het GalgoPodenco Platform.
Hieronder de speech van Podencoworld.
Goedemiddag allen, fijn dat jullie gekomen zijn ondanks het mindere weer.
Ik ben Reiny Logtenberg. Penningmeester van Podencoworld.
Podenco’s en Galgo’s worden aan hun lot overgelaten door de meerderheid van de Spaanse samenleving. Ze ondergaan elke dag dezelfde ontberingen. Ze worden misbruikt ten behoeve van de jacht en zijn nauwelijks in staat te overleven, in een vochtige, kleine, overvolle ruimte, zonder licht, zonder ventilatie, met vaak alleen wat brood om te "eten".
Teven met een goed jachtinstinct worden aan de lopende band gebruikt voor de fok en wanneer ze geen goede pups meer opleveren worden ze afgedankt. Ditzelfde lot wacht ook andere honden die niet het gewenste jachtinstinct hebben. Zij worden opgehangen, van kliffen gegooid en in putten gedumpt. Te gruwelijk, maar helaas nog steeds aan de orde van de dag. Dit alles gebeurt op afgelegen plekken buiten het zicht van de vele toeristen die Spanje jaarlijks bezoeken. Hierdoor is het overgrote deel Spanje-gangers niet op de hoogte van de wreedheden die zich eigenlijk onder hun neus afspelen.
In 2020 is de Rehala zelfs tot Cultureel erfgoed bestempeld in Andalusië.Een Rehala is een groep van 30 tot soms 40 jachthonden die worden gebruikt voor de drijfjacht. Afhankelijk van de omvang van het jachtgebied worden er meerdere Rehala’s ingezet. De honden hebben lang opgesloten gezeten aan kettingen of in kleine ruimtes. Ze worden in aanhangwagens gepropt en de berg op gereden. Daar worden ze losgelaten door de Rehalero die hen door te roepen en fluiten de berg op stuurt om het wild op te drijven, zodat de jagers ze op hoger gelegen gedeeltes kunnen afschieten.Het komt ook voor dat de honden zelf de prooi vangen en deze, soms nog levend, bij de jager moeten afgeven. Vanuit de asielen in Spanje horen wij dat het steeds vaker de Podenco’s zijn die worden gebruikt voor deze jacht.
De stem van de jagers is erg groot omdat ze in gemeenteraden, organisaties etc vertegenwoordigd zijn en ze dus eigenlijk zelf de wetten en regels maken. Het is hard vechten om onder deze omstandigheden een vuist te maken, maar we doen het om een stem te zijn voor hen die dit niet zelf kunnen: The Great Forgotten. Met het GalgoPlatform, wat recentelijk is omgedoopt tot GalgoPodencoPlatform, blijven wij aandacht vragen nationaal en internationaal om de omstandigheden te verbeteren.
Veel hondenrassen die nu "modieus" zijn om als huisdieren te houden, hebben hun oorsprong als jachthond. Zij hebben echter het geluk dat dit niet gezien wordt als een belemmering en ook hebben ze de mazzel dat zij als huisdieren worden geaccepteerd en niet enkel als gereedschap voor de jacht.
Galgo’s en bovenal Podenco’s blijven de Assepoesters van dit verhaal. Arme zielen, die nog steeds te maken hebben met minachting, en wiens ‘happy end’ bestaat uit het geluk om naar een asiel te worden gebracht. Het kan immers ook een dodingsstation zijn. En waarom? Omdat zij de grote onbekenden zijn en ze niet "populair" zijn. Dus stap niet naar een broodfokker, maar adopteer!! Verdiep je in het mooie en bijzondere karakter van de Podenco.
Podenco’s zijn hele speciale wezens. Bijna treurig-ogende feeën vanwege het verdrietige leven dat zij hebben moeten leiden. De zware last die op hun fragiele silhouetten rust, zorgt ervoor dat je spijt krijgt wanneer je nooit je leven met een Podenco hebt mogen delen. In hun ogen laten zij ons zien wie ze zijn…onschuldig, zachtaardig, nobel en heerlijk eigenwijs. Zijn de prachtige ogen van Podenco’s je ooit opgevallen? De hoop is af te lezen in de openheid van hun blik. Helaas lijkt het alsof ze niet mogen bestaan. Hun levens hebben geen waarde, zolang alleen de jager ‘aandacht’ aan hun schenkt.
We moeten ze helpen! Onder andere door adopties naar het buitenland, want daar krijgen ze een kans.
Het liefst zouden wij vandaag nog alle stichtingen opheffen doordat de Podenco in Spanje zelf gerespecteerd wordt als een dier met gevoel. Een dier dat liefde verdient.
BASTA YA, NO MAS !!
