We kwamen aan in het asiel in Spanje en werden warm onthaald door Peter en Madeleine.
Tijdens onze rondleiding zagen we te midden van alle hondjes een heel zielig en angstig pupje, doodsbang voor mensen, verstopt in een hoekje van de kennel. Bonita zat roerloos stil en hield haar kopje naar beneden. Ze zag er diep ongelukkig uit, alsof al het leven voor haar al was gestopt. Ik voelde gelijk die drang om haar mee te nemen, om haar te redden. Ik kon haar helpen. Bonita is hoogstwaarschijnlijk opgehangen geweest, maar is ontsnapt aan de dood. Bonita staat voor wat veel Podenco’s meemaken: ondanks het slechtste in de mens te hebben gezien, toch nog in staat te zijn uit te groeien tot een trotse, trouwe, aanhankelijke, liefdevolle Podenco die weer volop vertrouwen in de mens heeft. Ik nam haar mee naar Nederland. Ze werd dolgelukkig, haar oren hingen niet meer maar stonden prachtig rechtop als twee antennetjes en haar ogen straalden. Bonita is uiteindelijk een van de belangrijkste redenen geweest waarom Edwin en ik Podenco’s zijn gaan helpen. We hebben alles waar Bonita voor staat, leed en hoop, vereeuwigd in ons logo.
Na deze bijzondere ervaringen wisten we het zeker, we gingen de Podenco’s helpen. Op dat moment was er niemand die iets voor de Podenco’s deed. Bovendien in de jaren 2000 bestond nog het algemene idee dat Podenco’s niet geschikt als huisdieren zouden zijn, omdat ze jachthonden zijn. In een heel korte tijd hadden wij echter al gemerkt dat dat het grootste ‘Broodje Aap’ verhaal is dat je maar kunt bedenken. Vanaf dat moment hebben we ons met ziel en zaligheid voor de Podenco’s ingezet. We wilden er zoveel mogelijk redden, want in Spanje hadden ze geen enkele kans. Zeker toen niet. O, wat hebben we veel slapeloze nachten gehad, denkend aan al die Podenco’s die door jagers gedood zouden worden of in een dodingsstation hun dood zouden vinden. Zoveel ellende die deze onschuldige dieren werd aangedaan. We hebben deze gruwelijke wantoestanden, met heel veel tranen, op video weten vast te leggen. “The Podenco Massacre”, het werd een gevecht tegen onrecht en dierenleed. Maar we hebben nooit een seconde getwijfeld over onze vastberaden om de Podenco’s te redden. Dit mooie ras moest gekend worden voor hun prachtige karakter en het leed dat hen werd aangedaan, tot dan toe voor een nog groter publiek onbekend, moest onder de aandacht gebracht worden. Alleen aan de mishandeling van de Galgo’s werd aandacht besteed. De Podenco’s waren en zijn nog The Great Forgotten.
Wij zijn ze vanaf dat moment nooit meer vergeten. Integendeel, ons leven draait volledig om de Podenco’s. Het is bijna onvoorstelbaar dat we anno 2021 uitgegroeid zijn tot een stichting met zoveel vrijwilligers, terwijl we ooit met z’n tweeën zijn begonnen en kletsend aan de koffietafel de dromen en plannen bespraken. Ondertussen werken we samen met zo’n 30 asielen en zijn er over alle jaren maar liefst 3500 Podenco’s via Podencoworld geadopteerd.
Het was ondertussen tijd geworden het stokje over te geven aan een nieuwe bestuur en we hebben er alle vertrouwen in dat zij, tezamen met alle vrijwilligers, er alles aan doet om er voor te zorgen dat de Podenco nooit wordt vergeten.
Blijf geloven in The Great Forgotten!
