Op de strandwandeling van september (2016) werden we aangesproken door een adoptant. Zij had een artikel gevonden over een jager uit Spanje die vertelt hoe het er vroeger aan toe ging een heeft het artikel naar ons doorgestuurd. De grote verschillen in behandeling van de honden tussen toen en nu zijn schrikbarend. Wij hebben het stuk vertaald:
“Vandaag ga ik je een verhaal over vervlogen tijden vertellen, dit verhaal gaat over de Galgo’s, Galguero’s (Jagers) en Spanje:
Na onze burgeroorlog (1939) was Spanje verwoest. De mensen probeerden te overleven en gedurende deze moeilijke dagen. De Galgo’s en Podenco’s werkten hard voor deze van hongersnood stervende families. Deze geweldige honden hielpen vele families terwijl ze ook hun eigen nakomelingen van voedsel voorzagen. Gedurende die dagen werden ze gezien als zeer, zeer waardevol voor hun eigenaren.”
"Dit moeilijke en ontroerende verhaal werd aan mij verteld door een man die in deze situatie heeft geleefd. Iedere dag, voor de morgenstond, vertrok deze man om te jagen. Zonder geweer en met alleen de hulp van zijn o zo gewaardeerde hond. Gewoon om in de minimale hoeveelheid voedsel te voorzien die zijn familie nodig had om te overleven. De hond sliep iedere nacht bij zijn baas in hetzelfde bed. Hij sprak met zoveel emotie en gevoel over zijn Galgo dat het een emotioneel moment was."
"Waar is deze dankbaarheid tegenwoordig? Schaamte is alles wat de “nieuwe Galguero's” toekomt."
De originele tekst:
