Bijna elke ochtend, rond de klok van 10, laat ik alles vallen en zet voor mezelf een kop koffie. We hebben twee Italiaanse koffiepotjes, 1 grote en 1 kleine. Ik pak dan de kleinste, omdat ik toch maar alleen ben in de meeste gevallen en drink dan exact twee kopjes van de beste Italiaanse koffiebonen die ik kon vinden. En geloof me, ik heb heel wat koffie geproefd in m'n leven!
Nu moest ik tijdens het vermalen van de koffiebonen vanmorgen ineens denken aan een gesprek dat mijn man, Jordi, en ik gisteren hadden. Ik zei dat Hugo totaal geen straathond meer is, zowel fysiek als in doen en laten. Jordi beweerde dat je dat er nooit compleet uit gaat krijgen, hoe mooi en beheerst hij zich ook van z'n beste kant zal laten zien. Nu liet ik een koffieboontje vallen en terwijl Jordi mij net belt duikt Hugo met z'n enorme neus op de koffieboon. Hap slik weg! Ik vertel dit tegen Jordi en die begint meteen over ons gesprek. "Zie je wel!", zegt hij. "Echt het gedrag van een straat hond!". Dus ik zeg: "Dan hoorde hij sowieso al nooit op straat thuis, want dit is echt hele goede koffie hoor!"
Goedemorgen, lieve mensen! Maak er een hele mooie dag van!
Door: Dita Peeters
Wilt u zelf ook een leuk verhaal delen van uw geadopteerde Podenco? Stuur deze dan in naar:
