Pancho (Fruspo in Tenerife is nu 3 maanden bij Monique Kornmann. Hieronder haar verhaal.
Wij zijn ook benieuwd hoe het met andere geadopteerde honden gaat. Stuur uw verhaal met foto’s naar
Mijn bang dapper knap mannetje, hij moet van ver komen, maar met hele kleine stapjes gaan we steeds vooruit. De blik in zijn ogen is anders, zijn staart staat tijdens het wandelen al hoog, ipv aan zijn buik geplakt. Hij trekt zich met momenten aan Milo op en gaat dichtbij Milo staan als hij iets eng vindt.
Hij heeft zo zijn eigen riedeltjes samen met mij gevonden, om bijvoorbeeld tuigje aan te doen. Dat vindt hij nog steeds doodeng. Maar als we het op zijn manier doen, kan hij het hendelen. Daarentegen vindt hij het wel fijner als ik hem voer, in zijn huis, in ieder geval bij 2 van de 4 maaltijden dat er brok doorzit. Het is minder vermoeiend dan zelf eten(zeker met weinig tandjes) en niet helemaal relaxed zijn kost nou eenmaal veel energie, dus gezellig samen eten en 4 keer, want anders valt hij af en er mag nog wel wat bij. Buiten vindt hij heerlijk en geniet hij enorm, gelukkig is het steeds minder eng als ik de lijn (15 meter) , goed moet doen. Pancho gaat ook steeds meer snuffelen ipv alleen snel lopen.
Hij heeft gelukkig wel vertrouwen in me, want in de auto getild worden, de bakfiets, de buggy, doet hij zo en vindt het allemaal oké, in de bakfiets bekijkt hij de omgeving, heel grappig om te zien en op de terugweg, durft hij nu te slapen.
Op de Podencoworld strandwandeling van eind mei deed hij het fantastisch, we hebben uiteraard de drukte vermeden. Binnen ligt hij altijd in zijn huis(de bench), dat is echt zíjn veilige plekje.
Hij krijgt ter ondersteuning bach rescue forte, L theanine, reiki en alle tijd van de wereld. Gaat helemaal goed komen met mi guapo?❤️?
