Betty (in het asiel nog Nela genaamd) is nu een jaar bij ons.
Hoe ze er aan toe was toen ze haar vonden in Spanje: Een gebroken dijbeen, haar kaak staat wat scheef, haar ruggengraat zorgwekkend, een brok ellende. Ik had over haar trieste verhaal gelezen en Ik wilde haar dolgraag adopteren. Ook voor onze Sam, die ook een podenco is, en Bas, een bastaardje.
We hebben toen Evalien ingeschakeld en die heeft ons ontzettend fijn geholpen. In het begin was Betty heel erg bang. Ze durfde nog geen koekje aan te pakken. Maar door Sam en Bas zag ze dat ze voor ons helemaal niet bang hoefde te zijn. 
En nu loopt ze zelfs buiten los (wel verantwoord zonder verkeer) en dat is dolle pret. Ze doet het zo goed in een vrij korte tijd. We zijn dolblij met haar en zij met ons, want ze is altijd blij.
Hartelijk dank Evalien voor deze lieve schat.
Groetjes Tine en Koos.
