CHICA – LINDA VIS
Geadopteerd: 10 november 2018
TIJD, GEDULD EN RUST
10 november 2018 haalde ik Chica op bij een omheind losloopgebied in Ugchelen. Na een rondje gelopen te hebben met Belinda en haar twee honden (opvanggezin), reden we samen richting de westkust. Op naar mijn vriend Luca en poes Poofy. En vooral: op naar Chica’s forever home! Spannend, mooi en emotioneel.
Verlatingsangst
Het is mij inmiddels overduidelijk dat tijd, geduld en rust de sleutel zijn tot een succesvolle adoptie. Chica klampte zich vanaf het eerste moment aan mij vast. Letterlijk. Waar ik ging, ging zij ook. Haar alleen laten was geen optie. Als ik even moest douchen, kon ze niet mee de cabine in. Dat was dan zó spannend, dat er een plasje op het vloerkleed lag. Na de eerste dagen maakte ik dan ook een afspraak met mijzelf: ik geef Chica alle tijd die zij nodig heeft om de nodige zelfverzekerdheid op te bouwen, voordat ik haar alleen laat.
Dit is écht je thuis, wij zijn jouw familie voor de rest van jouw leven
Ik zou haar makkelijk overal mee naartoe genomen kunnen hebben; zolang ik er was, was het goed. Maar dat heb ik niet gedaan. Alles was al zo nieuw voor Chica! Ik heb mijn leven er gewoon tijdelijk op ingericht en bleef zoveel mogelijk thuis. De eerste weken liepen we steeds hetzelfde kleine rondje van 10 minuten in de woonwijk. Ondanks haar enthousiasme buiten, vond ik het erg belangrijk dat ze eerst in huis helemaal op haar gemak was, voordat we de buitenwereld gingen ontdekken. Dat werkte. Thuis werd Chica steeds vrijer en haar angst voor onze poes nam geleidelijk af. Ze durfde op een gegeven moment zelfs even wat voor zichzelf te doen, ook als ik een paar meter van haar verwijderd was. Stap voor stap kroop ze uit haar schulp en liet ze meer van zichzelf zien dan alleen het lieve, aanhankelijke en onzekere hondje.
Het leven is mooi!
Pas toen Chica thuis lekker kon ontspannen, zijn we buiten grotere rondjes gaan lopen. Ook neem ik haar vanaf dat moment regelmatig mee naar een omheind losloopgebied naast het strand. Dat vindt ze geweldig! Ze geniet zichtbaar. Van het snuffelen, van het spelen met andere honden en vooral van het rennen. Want dat kan ze. Ze vliegt over het gras als een cheeta en maakt daar veel mensen mee aan het lachen. Fijn dat ze op die manier haar energie kwijt kan. Daar laat ik haar overigens wel altijd goed van bijkomen. Honden verwerken net als mensen veel in hun slaap en dat is nodig om alle gebeurtenissen en nieuwigheden een plekje te kunnen geven.
Chica laat zien wie ze is
Inmiddels – 4 maanden later – is ze helemaal thuis en komen haar persoonlijkheid en karaktereigenschappen steeds beter uit de verf. Wat is ze leuk… en ondeugend! Zo verzamelt ze graag alles wat los en vast zit in huis en dat brengt ze naar haar kussen. Ze heeft vriendschap gesloten met poes Poofy en zoekt altijd de warmste en zonnigste plekjes in huis op. ’s Avonds weet ze altijd duidelijk te maken dat ze ónder het deken op de bank wil liggen, in plaats van erop. Chica is slim, vriendelijk en leert snel (als ze zelf het nut ervan inziet!). Buiten geniet ze ook. Van alle geurtjes, de ontmoetingen met andere honden en ook katten vindt ze, nu ze er met eentje onder één dak woont, reuze-interessant. Ze geniet en ziet in dat het leven voor een Podenco ook heel mooi kan zijn.
Stap voor stap
We zijn inmiddels begonnen met een beloningsgerichte cursus. Dat versterkt haar zelfvertrouwen ook enorm! Ze leert tijdens de cursus enkele commando’s, mag gezellig spelen met de andere – inmiddels vertrouwde – honden en krijgt héél veel lekkers tijdens dat bewuste uurtje. Het doet haar goed. Sinds de cursus zie ik grote verbeteringen op het gebied van haar onzekerheid. Terwijl ik dit schrijf vanuit de tweede verdieping van ons huis, is Chica helemaal alleen naar beneden gelopen. Daar is vast nog een strookje zon om in te liggen. Af en toe ga ik zelfs een half uurtje weg. Dat is nog best spannend, ze zit dan op de bank bij het raam te wachten op mijn terugkomst. Maar ze piept niet meer, plast niet meer in huis en toont geen paniek. Nog steeds neem ik alle tijd die nodig is. Twee keer in de week een half uurtje weg is prima voor zolang dat nodig is. Opbouwen doen we op het moment dat het tijd is voor de volgende stap.
Bedankt!
Zo geven we Chica alle tijd, geduld, rust en liefde die nodig is. Om aan ons te wennen, om aan haar nieuwe thuis te wennen en om aan haar nieuwe leven te wennen. Door het op deze manier aan te pakken, weet ik zeker dat ze elke nieuwe stap op haar eigen manier volledig kan verwerken, voordat we aan een volgende stap beginnen. We zijn blij met Chica. Voor ons is ze de liefste, de knapste en de mooiste. De gezelligheid, de gekkigheid, de heerlijke knuffelsessies. We kunnen ons het leven niet meer zonder Chica voorstellen. Daarom ook bedankt aan alle vrijwilligers van Stichting Podencoworld. Namens Luca en mijzelf, maar bovenal namens Chica!
