“Al enige tijd was ik aan het rondsnuffelen op diverse sites met adoptiehondjes, toen ik het verhaal van Bibi las. Wat vond ik haar mooi en aandoenlijk en hoe goed deed ze het ondanks haar handicap. Na een eerste gesprek met Suzanne waarin ze me de voorgeschiedenis van Bibi vertelde, was een doggydate al snel gemaakt. Op een prachtige zonnige ochtend spraken we af op de Leenderheide voor een eerste kennismaking met Bibi en Zinzi, mijn Franse bulle dame. Deze date ging boven verwachting goed; Zinzi kan soms wat jaloers reageren. Maar beide dames waren uitermate beleefd naar elkaar! Zinzi bleef een beetje timide (doet ze anders nooit hoor….!) en Bibi huppelde onbevangen voor ons uit! Wat vond ik haar leuk en wat was ik onder de indruk van haar! Na een nachtje slapen hakte ik de knoop door; Bibi was meer dan welkom bij ons in Almere. Mijn huisje werd geïnspecteerd en er volgde nog een gesprek met opvang coördinator Alie over de adoptieprocedure.
Een week later was het al zover, ik mocht Bibi ophalen bij Suzanne en Willem. Eenmaal thuis maakten we eerst een wandeling samen met Zinzi om vervolgens samen naar binnen te gaan.
Het huis en de tuin werden grondig geïnspecteerd door Bibi, uiteraard onder begeleiding van Zinzi!
Ik rekende op een onrustige eerste nacht maar ook dat verliep eigenlijk zonder problemen. Bibi piepte een klein beetje en nadat ik een dekentje over haar heen legde was alles weer ok en sliep ze in no-time weer als een roosje.
Op advies van Suzanne en ook Alie hebben we een aantal vaste routinetjes ontwikkeld en daar doet Bibi het prima bij: ’s ochtends een eerste plasronde en daarna ontbijt! Ook de dames hebben daar een vast patroon in ontwikkeld waar ik altijd om moet lachen. Zodra ik hun bakken voer neerzet eten eerst ieder uit hun eigen bak en alsof er ergens een belletje gaat, wisselen ze van bak en eten verder uit de bak van de ander! Nog zo’n mooi routinetje is het slapen gaan. Na de laatste plasronde ’s avonds krijgen de dames nog een dentastix om de tandjes te poetsen, Bibi klimt dan op haar vaste plekje op de bank. Ik dek haar toe met haar dekentje, lichten uit en slapen maar! De volgende ochtend ligt ze dan nog heerlijk onder haar dekentje te knorren. Mevrouwtje staat liever niet heel vroeg op…
Het buiten wandelen was, met haar beperkte zicht, de eerste tijd best heel spannend, zeker in het donker en zeker als er plassen lagen. Zo schrok ze zich rot van vallende blaadjes, harde wind en andere onbekende geluiden. Maar dat gaat inmiddels stukken beter. Haar zelfvertrouwen groeit met de dag. Ook hebben we best veel bekijks als we met zijn drietjes buiten lopen; best een aparte combinatie dat mollige Franse bulletje samen met die dunne langpoot Podenco!
In huis voelt Bibi zich ook steeds zekerder. Ze daagt Zinzi uit om met haar te spelen en daarbij worden hele gesprekken geblaft en gegromd! (ook heel leuk tijdens online-overleggen voor mijn werk…!) De huiskamer is regelmatig een slagveld met hondenspeeltjes, alles wordt tevoorschijn gesleept. Vaak als ik daar dan tussen ga zitten op de grond word er gespeeld en vooral heel veel geknuffeld.
Kortom Bibi is hier nu bijna twee maanden en het is nu al alsof ze hier al jaren woont. Ze heeft haar plekje gevonden en ik wil haar niet meer kwijt!
Suzanne en Willem heel veel dank voor al jullie goede zorgen en begeleiding. ”Ha
