Toos en John vertellen:
Zondag 9 februari 2020 diep in de nacht mochten wij Pancho verwelkomen. Een timide hondje met zijn staart ver tussen zijn achterpoten tegen zijn onderlijf aangeplakt. Bij thuiskomst bleek dat hij de veiligheidsgordel en riem had doorgebeten! Dat vonden wij niet leuk maar wat wij wel leuk vonden dat hij ons al gauw allebei om de beurt een cadeautje bracht. Mijn linker en rechter schoen.
De eerste paar weken was hij buiten ontzettend bang en waren wij blij met het verplichte tuigje! Traplopen was onbekend voor hem. Dat tuigje heeft hij inmiddels ook al doorgebeten en we hebben een nieuwe in de bestelling. Een duur hondje!
Inmiddels gaan wij naar de hondenschool voor een basiscursus. Alle oefeningen leert hij snel maar in de praktijk brengen lukt nog niet zo.
Hij is speels maar als je met hem wilt spelen met een bal of zo wordt hij bang. Dus dat kent hij niet er is nooit met hem gespeeld denken wij. Pancho vindt het heerlijk om aangehaald te worden, is erg aanhankelijk en een allemans vriendje.
In het begin vond hij andere honden eng en hapte maar dat is inmiddels voorbij. Hij wil nu echt spelen met andere honden. Hij is vrijer en relaxter geworden en soms komt hij nog wel eens een schoen brengen. Wij hebben een tuin en het bos en de hei is vlakbij.
Pancho kan nog niet los want als hij een spoor ruikt is hij Oost-Indisch doof. Daar gaat nog wel enige tijd overheen. Voor de rest luistert hij goed naar ons.
Kortom met vallen en opstaan komen wij er wel met elkaar. Pancho is lief en grappig en wil graag ons vriendje zijn en dat is hij inmiddels ook!
