Guy vertelt hoe het nu met Momi gaat.
Op 10 april 2019 kwam Momi op Rotterdam airport aan. In het begin waren er wat zorgen over de moeilijke darmen (probleem van niet verterende eiwitten), gelukkig hebben we dit met de juiste voeding opgelost. Mini brokjes van Hills met beetje gekookte kip. Ook het doof zijn is niet echt een probleem, eens je zijn aandacht hebt reageert hij goed op aangeleerde gebaren.
Maar ik denk dat we zowat de meest luie podenco hebben die er is. Binnen is slapen zijn grootste bezigheid in de zetel in zijn nest dit maakt niet uit en als hij toch wakker is word hij het liefst geknuffeld. We hebben hem al proberen aansporen tot spelen maar verder als het vernietigen van de ballen knuffels of touwen komen we niet. Maar pas op tijdens wandelingen word hij ineens een hele andere hond. Dan word de grote jager in hem wakker de ontelbare gevangen muizen zijn niet bij te houden, eens gevangen laat hij ze wel onmiddellijk los ze worden niet opgegeten.
Het enige wat Momi wel heeft is dat hij wegspringt als mensen op de wandelingen hem willen aanhalen. Hij wil door vreemde mensen op straat niet gewreven worden. Als er bezoek thuis komt is dit geen probleem. Ook met andere honden gaat het, al pikt hij ze er wel uit met wie hij wel of niet wil snuffelen. Maar vooral is Momi op korte tijd onze dikste familie vriend geworden hij word door iedereen graag gezien en dat laat hij zich wel gevallen. We kunnen hem niet meer wegdenken uit ons gezin!!!!!! We zijn dan ook heel dankbaar dat we Momi mochten adopteren en in onze harten sluiten. We wensen jullie nog heeeeeeel veeeeeel succes met jullie prachtige organisatie.
Wij horen ook graag hoe het met jullie geadopteerde hond gaat. Mail naar
