"10 juni 2019, de dag dat we Gita hebben geadopteerd. Als we dit schrijven zijn we 1 maand later, wat een intensieve maand!
Dennis en ik zijn 4 mei getrouwd, 5 mei besloten we om Gita, de podenco die ons bleef achtervolgen op facebook, te adopteren. We hebben ons die avond kandidaat gesteld om haar te mogen adopteren. We kregen contact met Suzanne en we spraken af om Gita te bewonderen bij ons thuis. Wat was die dag zo leuk! We hadden onmiddellijk een goed gevoel en onze honden ook.
Het enige wat nog moest gebeuren, de omheining verhogen. Oh boy! Wat een karwei, maar dankzij ouders en schoonouders is dit gelukt! Ook nog eens bedankt aan Suzanne en Willem voor de actie met de bandanas! Zo hebben ze ons financieel gesteund, eeuwige dank.
Wij, gekozen uit meerdere kandidaten, wij, ons gezin, mocht dé pleegprinses adopteren, wat een eer.
10 juni, het was dan eindelijk zo ver! Je droomt en denkt na over hoe het zal zijn. Maar hey, het is nooit zoals je droomt ? Wat heb ik die eerste week afgezien. Want als je een hond adopteert, vergeet je weer even dat alles draait om gewenning, aanvaarding, … En dat was er in het begin bij Gita duidelijk niet. Ze was gelukkig in haar tuin, haar paradijs om te jagen, maar aan ons gaf ze eigenlijk weinig aandacht en ook niet aan onze honden. Dag droom, hallo realiteit. Werk aan de winkel, want dat hoort zo als je adopteert.
En dat werk loont en geeft zoveel voldoening. Zoveel, dat ik zelfs tranen in mijn ogen krijg terwijl ik dit schrijf. Wat is Gita, de pleegprinses, een pareltje. Ze hadden gelijk, een specialleke, oh zo lief. Deze podenco is goud waard.
Elke dag nemen we een stapje vooruit. Ministapjes, maar dat hoort zo. Buiten doet ze graag haar ding, al speelt ze af en toe wel met Floo en komt ze spontaan naar ons toe als we buiten op het terras zitten. Binnen liggen we met z’n 5 tv te kijken, heerlijk, ongedwongen, zonder grommende hondjes. Dat grommen, auw juist! Ze maakt zulke lieve geluidjes als ze slaapt, hier smelt ons hart… wat een cadeau, onze Gita. Knuffelen in bed kan ze als de beste trouwens, hier zoekt ze echt onze aandacht. Wanneer we eten klaarmaken komt ze 9 op 10 naar binnen als we roepen. Wow, we krijgen ze meestal uit haar “jachtbubbel”, enige fierheid hier ten huize Zonneweelde.
Tijdens het wandelen besef ik hoe hard Suzanne en Willem gewerkt en getraind hebben met deze parel. Wat een gemak! Aan de lijn wandelen kan ze als de beste en heel vreemd, haar jachtinstinct is dan amper aanwezig. Een voorbeeldige podenco, opgevangen door de beste.
1 maand, wat gaat de tijd snel. ❤
Suzanne en Willem, bedankt dat we jullie pleegprinses mochten adopteren. We voelen ons vereerd als adoptiebaasjes en zullen ons uiterste best doen om Gita nog verder te laten openbloeien, hier in ons gezin".
Wauw we werden er gewoon even stil van, wat een geweldig leuk & lief bericht en wat heeft ze een prachtplek! Wat zijn we blij dat we ook voor Gita zo'n perfecte match gevonden hebben. ♥ Daar zijn we jullie eeuwig dankbaar voor!
