Vorig jaar maart was ik op bezoek in het asiel Tierra Blanca op Tenerife, ik ging Sevilla ophalen die bij ons in de opvang kwam.
Tijdens dit bezoek zag ik haar… Cleopatra, een oude afgedankte Podenco in het stof. Opstaan kon ze bijna niet meer, kale plekken en verwondingen, vel over been en Filaria… weggeworpen door haar eigenaar, want voor hem had ze geen “waarde” meer.
Mijn hart brak want welke toekomst had ze hier? Een seniorhond, onopgemerkt door velen en de kans op adoptie was miniem. In een mum van tijd vochten mijn hart en hoofd een stille strijd, maar binnen een paar minuten wist ik het, dit hoopje ellende zou bij ons komen, ze zou onze roedel vervoegen want ze had nog een paar jaar recht op een “leven”, haar eigen warme mand, ze hoefde niks meer, alleen maar haarzelf zijn , “thuis” zijn…
Meevliegen kon ze toen niet, daar was ze veel te zwak voor, maar ik heb haar toen een belofte gedaan: "zodra je sterk genoeg bent kom ik je halen”… De inzet van de dierenarts en van de vrijwilligers waren ongelooflijk. Ikzelf heb Sabine zowat gek gemaakt door steeds weer te vragen hoe het met haar ging… ze hebben haar door het ergste heen gesleurd en na twee kuren tegen de Filaria, sterilisatie en heel wat aansterken kwam het verlossende bericht. Ik kon haar halen! Het was toen eind juni 2017 en haar naam zou Oëlla worden, uit respect, vernoemd naar de dierenarts Oël van het asiel.
Op woensdag 27 juni ben ik met haar thuisgekomen, wat een dame was ze. Oma Oëlla gedroeg zich of ze al altijd bij ons had gewoond. Geen stress, geen angst, correct naar de andere hondjes van onze roedel en ik kreeg nóg meer respect voor haar… daar konden we nog veel van leren. Ze moest nog veel in gewicht bijkomen, spieren moesten nog opgebouwd worden en Oëlla bepaalde haar tempo zelf, stap per stap vooruit! En als een rode draad door alles heen kwam steeds weer één eigenschap tevoorschijn, haar ontzettende kalmte, ze was zo lief en van knuffelen kon ze maar geen genoeg krijgen…
Op een dag kreeg ik te horen dat er een organisatie bestond, “Clinidogs”, deze organisatie zet zich kosteloos in, voor mensen met een handicap, ouderlingen in tehuizen, mensen met Alzheimer enz, om deze mensen een gelukkig moment te bezorgen door het contact met een hond. Zij zochten nog steeds vrijwilligers om hun team te versterken en dit was iets wat ik jaren geleden al wilde doen met Zsuka maar door ziekte van mezelf is dit toen niet doorgegaan. En ondertussen was ons Zsuka overleden. Maar op dit moment werd alles zo klaar als een klontje! Had ik hier niet de perfecte Clinidog, een knuffelhond?! Van inborst zo lief, rustig, kalm en wijs?! Ja toch, onze oma Oëlla?! En zo groeide het idee om dit met haar te gaan doen, op voorwaarde dat ze het zelf leuk zou vinden. De eerste stap was een afspraak maken voor de screening…
We kregen bezoek van Coco, een medewerkster van Clinidogs, voor de screening en al snel werd duidelijk dat Oëlla de karaktertest glansrijk doorstond, papieren en gezondheid werden gecontroleerd… en toen was het zover. Coco, een ontzettend lieve dame met ongelooflijk veel inzet voor Clinidogs, zou aanwezig zijn bij de eerste “test” in praktijk en wat we eigenlijk al wisten, zagen we voor onze ogen waarheid worden. Oëlla was groots, letterlijk en figuurlijk, ze liet zich aaien, knuffelen, borstelen…ze genoot ervan en ze ontroerde mij door de manier waarop ze omging met de bewoners van de instelling. Waardig en geduldig... Wat een dame is onze Oëlla!
Ikzelf heb jaren in de zorg gewerkt en jaar na jaar werd het drukker, door de steeds strakker wordende planning en het personeelstekort. Tot mijn grote ergernis en spijt was er steeds minder tijd voor een babbel met de bewoners en nu ik met pensioen ben kan ik eindelijk doen wat ik al zo lang wilde: Een glimlach op het gezicht van vele mensen brengen, voor hen even een lichtpuntje zijn en dit dankzij mijn Clinidog Oëlla! Zij brengt liefde en vriendschap, en eindelijk heeft zijzelf ook gekregen waar ze recht op had: Waardigheid en betekenis!
Hierbij wil ik ook de vrijwilligers van Tierra Blanca en de vrijwilligers van Podencoworld bedanken voor hun inzet en de volharding om de vele Podenco’s een nieuwe kans te geven op het leven dat ze verdienen!
Bera.
