21 oktober 2012, onderweg naar Eindhoven Airport. Hoe zal Gabriel in Nederland gaan heten: Tiago of Blixa? Vlak voor aankomst in Eindhoven hak ik de knoop door. Tiago, Portugees voor Jacob, gaat het worden.
We zijn nu 3 jaar verder en Tiago ligt naast mij op de bank. Net terug van het park waar hij elke dag graaft naar muizen. Hij is helemaal in z'n element in het park. Spelen met andere honden doet 'ie niet. Die komen kijken maar Tiago gunt ze geen blik waardig, hij is aan het werk!
Voor mensen is Tiago ruimhartiger, hij is gek op ze! En dat is wederzijds, iedereen valt als een blok voor dat mooie koppie en zijn clowneske gedrag. Als ik een dag weg ben hoef ik nooit lang te zoeken naar oppas: ze staan in de rij!
In het park loopt ie aan een lijn van 10 meter want ik durf Tiago (nog) niet los te laten lopen. Net een paar maanden bij mij wurmde hij zich tijdens een wandeling uit z'n tuigje. Toen hij door had dat ie vrij was, rende hij als een speer het drukste kruispunt van de stad over: piepende remmen, claxonerende auto's. Ik draaide mij om want dit wilde ik niet zien, ik had hem al opgegeven. Toen het verkeer weer op gang kwam zag ik meneer aan de overkant van het kruispunt in de bosjes snuffelen...
Tiago is nog steeds de vrolijke Frans die ie was toen hij vanuit Sao Bras in Portugal naar Nederland kwam. Als voornaamste doel heb ik mij gesteld dat zo te houden. O ja, had ik al verteld dat Tiago de meest gefotografeerde hond van Enschede is?
met vriendelijke groet,
Cyril Wermers
Cyril Wermers