Toen we eind februari op zeer tragische wijze onze fantastische Podenco Ibicenco Liza verloren, nadat ze maar tien maanden bij ons had mogen genieten van een leven zonder zorgen, wist ik één ding zeker… Een leven zonder Podenco in je buurt is niks aan! Wie moet je anders iedere dag opnieuw verrassen met iets leuks, grappigs, slims en soms ondeugends wat je niet had zien aankomen en waarvan je hart zich vult met blijdschap? Want wees eerlijk, een leven met een Podenco is nooit saai, soms een uitdaging, maar altijd leuker dan een leven zonder Podenco!
Ik ben dus al 's nachts na het overlijden van Liza achter internet gekropen met het voornemen alle Podenco's te redden die ik maar kon redden. Dat was natuurlijk niet reëel, maar ik zag op de site een kleine, schattige, zwarte Podenco kruising en ik was meteen verkocht. Het resultaat was dat het kleine boefje een week later bij ons was. Ze heette Kira (in Spanje Torcana), maar omdat onze dochter Mira heet leek Kira me niet zo handig. We hebben er dus Norah van gemaakt, wat 'trots' betekent, want ik vind haar een klein, pittig, trots hondje.
De eerste nacht heeft Norah de boel aardig op stelten gezet. Toen het licht werd bleek dat ze de nieuw voor haar aangeschafte bench met haar kleine tandjes aan stukken had gebeten. De tralies lagen door de hele huiskamer. Ik had natuurlijk moeten snappen dat een bench voor honden is, niet voor kleine Podenco's!!! Podenco's die horen op een zacht kussen, of in een mand, liefst een beetje hoog, op een poef, met een dikke laag zachte kussens. Niet in een kooi! Mevrouw ontpopte zich dus al direct tot prinsesje. Ze gaf gelukkig duidelijk aan wat ze wilde en de tweede nacht ging het al een stuk beter, want ik had voor haar een lekker holletje gemaakt met een voedingskussen op een poef, waarin ze zich heerlijk veilig en warm kon oprollen.
Daarna werd het alleen maar steeds beter. En nu, een paar weken later, kunnen we ons al niet meer voorstellen dat ze er niet was. De manier waarop ze ons 's morgens begroet als we beneden komen, hoe ze op haar rug vol overgave van knuffels geniet, hoe ze zelfs voor onze dochter van 2,5 netjes gaat zitten en pootjes geeft en hoe ze met onze zoon van 5 uitgevloerd in zijn armen ligt terwijl hij op de iPad speelt! Buiten rent ze alsof haar leven ervan af hangt, maar zodra ik haar roep staat ze binnen een paar seconden naast me. Zo lief! Het is gewoon een heerlijk, dankbaar, lief, grappig, gezellig meisje! Met onze oude herder is ze dikke vrienden. Zelfs de katten beginnen al aan haar te wennen en ik durf te wedden dat een van de katten binnen een paar weken bij haar ligt.
Norah is als pup in zeer slechte toestand uit een greppel gevist, maar ze heeft haar veilige plekje gevonden. Van stuk vuil naar prinses op de erwt op haar hoge poef met voedingskussen, met speeltjes en kluifjes in de buurt. Iedere dag voel ik me zo blij als ik zie hoe heerlijk tevreden ze daar ligt en als ze dankbaar kwispelend naar me toe komt en haar koppie op mijn schouder legt voor een knuffel en een kus. Het leven is mooi! Met een Podenco als beste vriend nog mooier!
Alexandra van Zanten
Inmiddels hebben we op afstand Pito geadopteerd. Hij kan in Spanje wat extra steun gebruiken, dus we helpen hem op afstand. Wel zo eerlijk, we hebben eentje Podenco als cadeautje thuis en helpen een Podenco in Spanje! Wie weet komt hij nog wel een keer onze kant op…
Pito
