"Wees maar niet bang" zei je de eerste keer dat ik je zag, "ik ben je opvangmama en zal voor jou zorgen".
En ik geloofde je…
Toen ik uit de grote ijzeren vogel kwam, samen met jou, zei je opnieuw "Wees maar niet bang, je bent veilig nu".
En ik geloofde je…
In jouw huis waren nog twee hondjes en een mannenmens, dat was echt eng!
En weer zei je "Wees maar niet bang, ik zorg voor jou lieverd".
En ik geloofde je…
Samen met jou ontdekte ik een nieuwe wereld. Jij was er altijd voor mij als het even moeilijk werd, en heel langzaam werd die wereld minder eng.
Ook dat mannenmens heeft me nooit geslagen en is erg lief. Ik ben bijna niet meer bang van hem en samen met de twee andere hondjes heb ik de meest zachte mand die er bestaat en nooit meer het koude beton en achter tralies…
En ik blijf je geloven…
"Ik zoek voor jou je eigen mens" vertelde je me na een tijdje. "Jij verdiend dat na al die jaren in de shelter".
En ik geloof je…
Maar wat is een eigen mens? Een mens voor mij helemaal alleen? Iemand die voor me zorgt zoals mijn opvangmama?
Waar ik voor altijd mag blijven? Met een even warme mand en hondenvriendjes?
Maar ik wil geen eigen mens… Ik wil jou, en zelfs je mannenmens.
In jou heb ik vertrouwen, jou geloof ik…
Wij hebben toch iets samen? Als je naar mij kijkt lach je altijd, je ogen kijken in die van mij en er is liefde,
er zijn de onuitgesproken woorden "Ik hou van je".
En ik geloof je…
En al ben ik nog fragiel, ik doe mijn best, om nieuwe mensen te leren kennen al vind ik dat héél eng, om naast jou te lopen aan wat jij "lijn" noemt, en al die andere nieuwe dingen.
en ik blijf je geloven…
Tot vandaag...
Jij en je mannenmens namen me zacht tussen jullie beiden in en aaiden me, heel erg lang en zacht.
Jullie keken naar mij met hele vochtige ogen…
De andere hondenvriendjes zaten er naar te kijken, en toen kwamen de woorden:
Luqui wil jij voor altijd ons hondje blijven? Mogen wij "jouw eigen mensen" zijn?
Je mag hier "zijn" zoals je bent, je hoeft niks, alleen gelukkig zijn…
De nieuwe dingen ontdekken op jouw tempo en op jouw eigen manier, neem je tijd lieverd.
Er is maar één ding dat we van je vragen, of je voortaan luisteren wil naar je nieuwe naam Thimo.
Dit betekent "ter ere van", want jij bent voor ons het symbool om de Podenco’s te eren, "the Great Forgotten" …
En ik, ik vleide me tegen jullie aan, zal vanaf vandaag Thimo zijn, heb eindelijk mijn eigen heerlijke mensen die ik altijd trouw zal zijn...
En altijd in zal blijven geloven…
13 september 2015: de dag dat Luqui Thimo werd...
