Onlangs ontvingen we dit leuke bericht van Rob en Desiree.
"Hallo lieve mensen van Podencoworld,
Bijna 2 weken geleden dat Indio, oftewel Indy, in Nederland was geland in onze armen. En wat gaat het goed zeg!
Op weg naar de auto op Schiphol, liepen we langs grasvelden met konijnen. Ja, dat had hij haarfijn en snel door en wat een verschil in houding. Hij werd meteen groter en alles stond in paraatheid. Mooi om te zien. De auto in, moesten we even een handje helpen, maar hij ging braaf liggen. Rob, mijn man, zat samen met Indy achterin.
Thuis gekomen hebben wij ons opgesplitst. Rob ging met Indy naar de achtertuin en ik ging via de voordeur onze andere 2 honden halen, Pien en Bas. Rob had Indy in de achtertuin los gelaten om te snuffelen en ik liep met onze andere honden buiten een rondje. Dat ik weer binnen was, kon Bas wel in de achtertuin. Hij is de kleinste, maar ook het makkelijkst. Bas schrok wel eerst, maar wat snuffelen en oke bevonden. Pien lag ondertussen op de bank naar mij te kijken en had wel door dat er wat leuks was. Echt zo'n blij en nieuwsgierig koppie naar mij aan het kijken,maar de bank lag te lekker om bij mij te staan. Helemaal goed. Dus op het moment dat Pien ook in de achtertuin erbij kon was ze wel uitgelaten blij. O wat gezellig .. Wij door de buitendeur, Pien achter mij. Op het moment dat ik mij omdraai om de deur weer dicht te doen zie je nog even snel dat ze blij is en dan ziet ze Indy staan. Maar ook dat ging goed! Wij er wat tussendoor lopen, maar Indy had en heeft zo geen tot weinig interesse in andere honden, dat Pien niet 1x had geblaft of gegromd. Normaal met een rondje lopen en ze ziet een andere hond, dan gaat ze al van te voren blaffen. Dus super!
Rob had diezelfde nacht (welke nacht?, lagen om kwart voor 4!), beneden geslapen. Alles goed. Ik had de volgende nacht en ook dat ging prima. Daarna hebben wij niet meer beneden geslapen en alles gaat goed. Indy ligt als wij beneden komen op zijn eigen kussen. Als wij overdag en 's avonds op de bank zitten ligt hij bij onze voeten. Eigenlijk erop, maar nu trekken wij onze voeten weg. Eten doet hij net als Pien (ook een Podenco) alleen 's avonds. Overdag krijgen ze wel brokken, maar dat wordt amper aangeraakt. Buiten lopen deden we in het begin met z'n tweeën. 's Morgens voor mijn werk loop ik met alle drie en dat gaat ook heel goed. Indy vind het totaal niet erg om het tuig (waar wij heel dankbaar voor zijn dat Podencoworld deze te koop aanbiedt op Schiphol!!) om te hebben en aan te doen. Hij blijft echt heel zoet en stil staan. Maar het echt lopen aan de lijn dat moet hij nog leren. Zoals Sabine had gefilmd in Tenerife, zo is hij niet hier. De eerste dag/dagen liep hij wel wat sukkelend, maar waar hij ook maar iets gezien of gehoord heeft, daar is hij nu nog steeds alert. En aangezien wij in een wijk wonen, is er overal wel wat.
Het is een wereld van verschil zoals hij binnen is en hoe hij buiten is. Binnen een suffie eerste klas! Als gaat rustig, vindt ook alles prima, geen drukte, chill. Voor ons ook heel chill!! En buiten dan groeit hij en dan heb je echt een hond aan de lijn. Heel alert, snuffelt in bosjes, duikt van links naar rechts, totaal in zijn eigen wereld en houdt geen rekening met ons, of met Bas en Pien. Dus daar ligt voor ons de uitdaging om het wat beter te krijgen. Zijn geïrriteerde huid gaat al een stuk beter. De roodheid is er vanaf, we hebben hem vorige week gewassen en dat ging super. Bleef rustig staan, schrok niet van het water ofzo.
Wij zijn super blij met hem, dat het ook klopt met wat wij gelezen hadden en waarop wij hem gekozen hadden, want dat was heel belangrijk in het geval van Pien.
Iedereen ontzettend bedankt en tot horens maar weer.
Rob, Dees en de honden."
