Onlangs kregen we dit leuke bericht toegestuurd van Dianne Sluiter.
"Beste Podencoworld,
Castor is nu alweer ruim 6 weken bij ons en heeft inmiddels helemaal zijn plekje hier gevonden. Na viereneenhalf jaar geen hond meer gehad te hebben was het toch wel wennen om weer zo’n jonge hond in huis te hebben maar nu zitten we helemaal in het ritme en zouden we hem niet meer willen missen want het is een grote schat.
Toen we hem ophaalde en de dag erna leek hij nog helemaal in shock te zijn en liet hij alles over zich heen komen, maar na het weekend begon hij in huis los te komen en wilde hij alles ontdekken door rond te snuffelen en overal even in te bijten. Hij werd lekker ondeugend en nieuwsgierig, wilde overal bij zijn. Bij binnenkomst werden we al snel enthousiast begroet. Mooi en verterend hoe snel zo’n beest zich aan je hecht. In het begin hebben we het heel rustig voor hem gehouden, maar nu vindt hij het erg gezellig als er bezoek komt. Het is een allemansvriendje en iedereen wordt enthousiast door hem begroet.
De eerste keer dat we hem in de bench deden begon hij te plassen en daarna nog een keer op zijn kleedje. Dat hebben we toen buiten in de tuin gelegd en hij had al vrij snel door dat het de bedoeling was dat hij buiten plaste. Buiten wandelen aan de riem vond hij erg spannend en bleef geregeld staan om de boel te observeren en liep dicht tegen ons aan. Hij snuffelde bijna niet en deed zijn behoefte als we weer terug waren in de tuin. Wat een verschil met nu! Hij plast meerdere keren en poept meestal op de uitlaatstrook. ’s Middags lopen we anderhalf à twee uur aan de lange lijn en sinds kort loopt hij, als we het vertrouwd vinden, los en kan hij lekker zijn energie kwijt. Het luisteren lukt aardig, brokjes doen wonderen, maar als hij eenmaal wat ruikt is hij oost-indisch doof en duurt het even voor je weer zijn aandacht hebt, maar dan komt hij hard naar ons toerennen. Naar andere honden toe is hij erg sociaal. Er zijn al heel wat grote honden op ons afgerend en hij blijft dan rustig staan en wil spelen. We wonen in een dorp en ook andere dieren zoals schapen, paarden, koeien vindt hij erg interessant.
In de bench liggen gaat ook steeds beter. De eerste nacht ben ik naast de bench gaan zitten. Toen hij rustig was ben ik op de bank gaan liggen en heeft hij geslapen tot half 8. De tweede nacht was hij weer aan het piepen en toen ben ik een poosje naast de bench gaan liggen en toen weer op de bank. De derde nacht ben ik boven gaan liggen en toen ik hem hoorde weer op de bank gaan liggen zonder iets te zeggen en toen was hij stil. Zo hebben we het langzaam opgebouwd. Door de week staan we om 7 uur op maar vanmorgen hoorde we hem pas om 8 uur. Één keer in de week werk ik ’s morgens een paar uur en 2 keer in de week ’s middags, dus dan moet hij ook de bench in. Gelukkig gaat dat ook steeds beter. Om het alleen zijn te oefenen ga ik vaak een poosje naar boven of naar buiten. Vorige week zijn we ’s avonds een poosje weggeweest en de buren hebben hem niet gehoord, dus we gaan de goede kant op. ’s Avonds ligt hij sowieso de hele avond te slapen en overdag wordt hij steeds rustiger. Het springen en bijten bij binnenkomst lijkt, na corrigeren, minder te worden. We nemen hem geregeld mee in de auto, zodat hij ook daar aan went en we hem zoveel mogelijk mee kunnen nemen. Vandaag in de lift geweest, weer een nieuwe en spannende ervaring.
Alleen onze 7-jarige kat moet erg wennen. Wel opgegroeid met een grote, zwarte hond is hij nu al viereneenhalf jaar King of the Castle en leeft hij al 6 weken bijna alleen maar boven. Castor mag daar ook absoluut niet komen, want ik wil dat Bennie zich daar veilig voelt. De keren dat Castor hem ziet wil hij graag kennis maken, maar dan vliegt Bennie alweer naar boven dus dat schiet zo niet op. Als we Bennie op de arm naar beneden nemen begint hij te trillen, hij is dus echt bang. Ik hoop wel dat het goed komt tussen die twee, want ik vind dit erg zielig voor de kat. Ik heb op internet al gekeken, maar hebben jullie misschien nog wat tips? Dit is het enige minpuntje, maar ik wil erop vertrouwen dat dit ook goed komt. Het zal tijd nodig hebben.
Kortom, onze Castor is een schat van een hond die, met zijn lieve koppie, ons hart helemaal gestolen heeft en zich al aardig aangepast heeft aan ons leventje. We hadden al bij Suze gezien dat Podenco’s schatten van honden zijn en ervaren het nu zelf iedere dag. Het geeft veel voldoening dat we dit beestje een warm nest en een fijne toekomst kunnen bieden!!
Hartelijke groeten,
Dianne Sluiter"
